Φτελιά

Βρίσκεται σε υψ. 1000μ. πλησίον του Δ.Δ. Αλεστίων, περιβάλλεται από πανύψηλες βουνοκορφές με υπέροχα και πυκνά δάση ελάτης, κέδρου, βελανιδιάς και φτελιάς, με τον ποταμό Τρικεριώτη να χύνεται στη λίμνη των Κρεμαστών , αποτελεί σπάνιας φυσικής ομορφιάς ορεινό τοπίο.

Στη Φτελιά μπορούμε να πάμε εκτός από Προυσό, Αγ. Βλαχέρνα, Αγαλιανό και από Χούνη Αιτωλοακαρνανίας, μια καταπληκτική διαδρομή με θέα τις ελατόφυτες βουνοκορφές να αντικατοπτρίζονται στα νερά τις λίμνης των Κρεμαστών.


Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Μπάμπης Τσέλος ο εκ Βράχας προερχόμενος πολυτάλαντος Ευρυτάνας!!!

Πέρα από το ταλέντο της ζωγραφικής ο Μπάμπης Τσέλος διακρίθηκε σε δύο διαγωνισμούς ποίησης.

α)Βραβείο 1ου Διεθνούς Διαγωνισμού ποίησης ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ Unesco Ζάκυνθος Κεφαλλονιά Ιθάκη.

β)3ο Βραβείο ποίησης της Εταιρείας Τεχνών Επιστημών και Πολιτισμού Κερατσινίου  2016.

Παραθέτω τα δύο ποιήματα του Μπάμπη Τσέλου και τον συγχαίρουμε.


              Στο Διονύσιο Σολωμό

Σκαλί σκαλί κι ατέλειωτα εσμίλεψες  τη γλώσσα,
πύκνωσες πάνω στο χαρτί, το αίμα σου  σε στίχο.
Σχεδίασες απ' το μηδέν, χωρίς νάχεις μελάνη,
με  τη γραφίδα  έσκαψες τα χρώματα του λόγου,
έψαξες την απόχρωση,  τον τόνο, το ρυθμό του.
Σε γέννησε το ανώνυμο τραγούδι του λαού μας,
όταν το κάθε τέκνο του με του σπαθιού την κόψη,
τη λευτεριά του πότιζε, την  κέρδιζε  με αίμα.
Με το φτερό ελευθέρωσες τους πολιορκημένους,
με δάκρυ  επροσκύνησες το ένδοξο Αλωνάκι.
Πρώτος τα στήθη εχτύπησες  στου Μπάυρον το κιβούρι
και το χαμό  εθρήνησες, στου Μπότσαρη το μνήμα.
Ελπίδα, που την κοίταξε κατάματα εκείνη,
που ερχότανε γονατιστή στην πόρτα σου, στο Τζάντε.
Μπρος στην Ελλάδα στέκομαι κι ακούω τη φωνή σου.
Φωνάζει για τη Λευτεριά, ζητά Δικαιοσύνη.
Ευγενικέ  μου ποιητή, καρδιά “σπαρμένη μάγια”,
“καλέ κι αγαπημένε” μας, τα σπλάχνα μας τραντάζεις.
Ω! Κρητική μου λεβεντιά και πύργε από τη Μάνη.
Ω! Άνθος του  Λεβάντε μας και φιόρε της Κρεμόνα.
Ω! Φως καταμεσήμερου και ξάστερη νυχτιά μου.
“Σπυρί “της μάνας, που καλεί το μικρολούλουδό της.
Ω! Λυρική κολώνα μου. Ω! Δάσκαλε του στίχου.
Διαμάντι του Ελληνισμού και δόξα της Ελλάδας.

                                Μπάμπης Τσέλος 
............................................................................................................


             Μαύρα πανιά

Μαύρα πανιά ξεχάστηκαν και πήρες τ' όνομά σου.

Ηφαίστεια κι εγκέλαδοι τους κάβους σου σμιλέψαν.

Του Ποσειδώνα αίγες λευκές, της τρίαινας του χτύπος

σε κάθε κάβο σου σφυριά, σε κάθε όρμο χάδι.

Κι αφού τη δόξα γεύτηκες κι έγραψες ιστορία

στου Ομήρου τα παράλια, στου Πλάτωνα την πόλη

στης Σαντορίνης τον σοβά, στην παριανή την πέτρα

ένωσες τ' ακρωτήρια με όλους σου τους κόλπους

τα πλοία ελευθέρωσες απ' τα στενά λιμάνια

υκι άσπρα πανιά ταξίδευαν στα γαλανά νερά σου.

Σκληρό το φως Αιγαίο μου, μα πιο σκληρή η σκιά σου.

Σε μια σελίδα πέλαγος μαυρίζουν τα πανιά σου

καθώς μέσα στα κύματα κουφάρια αρμενίζουν.

Εκεί στο ηλιοβασίλεμα, που όμοιο δεν υπήρχε

ενώνονται τα αίματα με όλα τα χρώματά σου.

Βουλιάζουν σαπιοκάραβα στο φόντο του αρμενίζουν

και μες στην άμμο την πλατιά παιδιά γονατισμένα

σε σέ σκορπίσαν τα φτερά και λιώσαν τα κεριά τους.

Κι όλο χάνεται ο ήλιος μας και σβήνεται το φως σου.

Γαλήνεψε αρχιπέλαγος το κύμα στο νερό σου.

                                                                                       Μπάμπης Τσέλος

Καλό ταξίδι Μπαρμπαστάθη , θα ζεις στις καρδιές μας !!!

Έφυγε από τη ζωή ο Στάθης Ζαχαράκης σε ηλικία 94 ετών.                                                                      Γεννήθηκε στο νέο Αργύρι Ευρυτανίας όπου τελείωσε το Δημοτικό σχολείο.                                              Ακάματος εργάτης του πνεύματος έφτασε να δώσει  ώριμα έργα, μεστά από την πείρα της ζωής με προσωπικό ύφος.                                                                                                                                    Γνήσια δημώδης η  ποίησή του, θυμίζει τα "Ψηλά Βουνά" του κορυφαίου της λογοτεχνίας  Ζαχαρία Παπαντωνίου.                                                                                                                                         Το 1983 κυκλοφόρησε το βιβλίο  "Η φλογέρα του Ασπροποτά μου", ακολούθησαν οι "Ιστορίες  καιτραγούδια του χωριού", "  Οι οικογενειακές μου ρίζες", "Της ψυχής και του τόπου καινούριεςαντιλαλιές" αφιερωμένο στον Ολυμπιονίκη εγγονό του Χρήστο Ταμπαξή,  "Περάστε μου τα ...Βραχιόλια" αφιερωμένο σ΄αυτούς που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για τη Δημοκρατία.        Όργανώθηκε στο ΕΑΜ,στην ΕΠΟΝ και έλαβε μέρος  στην Εθνική Αντίσταση με τον ΕΛΑΣ. Με την απελευθέρωση  επέστρεψε στο χωριό του το 1945και υπέστη διάφορες διώξεις, όπως και πολλοί άλλοι χωριανοί του , από τους "εθνικόφρονες" της γύρω περιοχής.                                                          Η τελευταία πράξη στις 4,30 σήμερα στο Νεκροταφείο του Βύρωνα.